Rejon Radziwiłłów - Ukraina
|
|
|
Rejon Radziwiłłowski położony jest w południowo-zachodniej części obwodu równieńskiego. Zajmuje obszar 745 km². Rejon zamieszkuje 37 801 obywateli. Według podziału administracyjnego obejmuje 74 miejscowości.
Umowa pomiędzy rejonem radziwiłłowskim, a powiatem krasnostawskim została podpisana w dniu 18 listopada 2011 roku.
Stolica rejonu miasto Radziwiłów - położone jest na prawym brzegu rzeki Słonikwy. Pierwsza wzmianka o Radziwiłłowie pojawiła się w 1564 roku w dokumentach na zamku w Łucku, jako nieruchomości wileńskiego gubernatora Mikołaja Radziwiłła Czarnego. Po unii lubelskiej w 1569 roku Radziwiłłów wraz z Krzemieńcem Wołyńskim włączono do Polski. W okresie powstania styczniowego w 1863 r. prowadził tu walki oddział Józefa Wysockiego.
Przed wojną mieszkało w nim około 6000 mieszkańców, z czego połowę stanowili Żydzi, 31% Ukraińcy a 17% Polacy.
Podczas okupacji niemieckiej w Radziwiłłowie istniało getto dla Żydów. Jego więźniowie zostali eksterminowani w 1942 roku. W dniu 29 maja rozstrzelano 1350 osób, a 6 października 950. Około 800 osób zdołało zbiec przed egzekucją. W 1943 roku podczas rzezi wołyńskiej miasto obsadzone załogą niemiecką stanowiło miejsce schronienia polskich uchodźców z eksterminowanych przez UPA wiosek. Polacy zajmowali pożydowskie domy. Tych, dla których nie starczyło miejsca, wywożono na roboty przymusowe w III Rzeszy. Od 1939 do 1991 miasto było nazywane Czerwonoarmiejsk.
W odległości 40 km od Radziwiłłowa znajduje się Beresteczko. To wokół tej miejscowości, w dniach 28 czerwca-10 lipca 1651r. rozegrała się jedna z największych bitew lądowych XVII -wiecznej Europy, w trakcie powstania Chmielnickiego, między wojskami polskimi pod dowództwem Jana Kazimierza, a siłami tatarsko-kozackimi. Bitwa zakończyła się zwycięstwem strony polskiej, które było zasługą dowodzącego wojskami polskimi Jana Kazimierza, który w trzecim dniu bitwy zastosował skuteczną taktykę szachownicową. Polegała ona na ustawieniu oddziałów piechoty na przemian z jazdą. W decydującej fazie bitwy ważne okazało się też wykorzystanie przez piechotę, znajdującą się w centrum ugrupowania polskiego, siły ognia muszkietów i artylerii.
Dziś w miejscu otaczających bagien, gdzie pochowano około 30 tys. Kozaków i chłopów, na dawnej wyspie zbudowano pamiątkowy kościół. To jest główny budynek Muzeum Państwowego "Beresteczko na polu bitwy". Muzeum ma niezwykłą historię.
Rejon Radziwiłłowski położony jest w południowo-zachodniej części obwodu równieńskiego. Zajmuje obszar 745 km². Rejon zamieszkuje 37 801 obywateli. Według podziału administracyjnego obejmuje 74 miejscowości.
Umowa pomiędzy rejonem radziwiłłowskim, a powiatem krasnostawskim została podpisana w dniu 18 listopada 2011 roku.
Stolica rejonu miasto Radziwiłów - położone jest na prawym brzegu rzeki Słonikwy. Pierwsza wzmianka o Radziwiłłowie pojawiła się w 1564 roku w dokumentach na zamku w Łucku, jako nieruchomości wileńskiego gubernatora Mikołaja Radziwiłła Czarnego. Po unii lubelskiej w 1569 roku Radziwiłłów wraz z Krzemieńcem Wołyńskim włączono do Polski. W okresie powstania styczniowego w 1863 r. prowadził tu walki oddział Józefa Wysockiego.
Przed wojną mieszkało w nim około 6000 mieszkańców, z czego połowę stanowili Żydzi, 31% UkraińcyUkraińcy a 17% Polacy.
Podczas okupacji niemieckiej w Radziwiłłowie istniało getto dla Żydów. Jego więźniowie zostali eksterminowani w 1942 roku. W dniu 29 maja rozstrzelano 1350 osób, a 6 października 950. Około 800 osób zdołało zbiec przed egzekucją. W 1943 roku podczas rzezi wołyńskiej miasto obsadzone załogą niemiecką stanowiło miejsce schronienia polskich uchodźców z eksterminowanych przez UPA wiosek. Polacy zajmowali pożydowskie domy. Tych, dla których nie starczyło miejsca, wywożono na roboty przymusowe w III Rzeszy. Od 1939 do 1991 miasto było nazywane Czerwonoarmiejsk.
W odległości 40 km od Radziwiłłowa znajduje się Beresteczko. To wokół tej miejscowości, w dniach 28 czerwca-10 lipca 1651r. rozegrała się jedna z największych bitew lądowych XVII -wiecznej Europy, w trakcie powstania Chmielnickiego, między wojskami polskimi pod dowództwem Jana Kazimierza, a siłami tatarsko-kozackimi. Bitwa zakończyła się zwycięstwem strony polskiej, które było zasługą dowodzącego wojskami polskimi Jana Kazimierza, który w trzecim dniu bitwy zastosował skuteczną taktykę szachownicową. Polegała ona na ustawieniu oddziałów piechoty na przemian z jazdą. W decydującej fazie bitwy ważne okazało się też wykorzystanie przez piechotę, znajdującą się w centrum ugrupowania polskiego, siły ognia muszkietów i artylerii.
Dziś w miejscu otaczających bagien, gdzie pochowano około 30 tys. Kozaków i chłopów, na dawnej wyspie zbudowano pamiątkowy kościół. To jest główny budynek Muzeum Państwowego "Beresteczko na polu bitwy". Muzeum ma niezwykłą historię.
